cupure logo
vanmetvoorheteennietbijzijntrumpuit

Gazanen zitten vast in Oost-Jeruzalem: 'Al moet ik lopen, ik wil terug'

Gazanen zitten vast in Oost-Jeruzalem: 'Al moet ik lopen, ik wil terug'
De Palestijnse Eman Al Sabagh komt uit Gaza, maar zit sinds 7 oktober 2023 vast in het Augusta Victoria-ziekenhuis in bezet Oost-Jeruzalem. Vlak voor de oorlog begon, kreeg ze toestemming om de Gazastrook te verlaten voor een behandeling aan hersenkanker van haar 12-jarige dochter Ameera. Ze zouden 1,5 maand in het ziekenhuis blijven, maar kwamen vast te zitten. Haar man en hun jongste dochter zaten in Gaza. "Ik probeerde het nieuws uit Gaza weg te houden bij Ameera omdat ze al zo moest lijden. Maar ze kreeg het toch mee. Het heeft het allemaal nog moeilijker voor haar gemaakt. Ze miste haar vader en haar zusje", zegt Al Sabagh. Eind 2024 overleed Ameera aan de kanker. Haar vader had haar al maanden niet gezien en niet goed afscheid van haar nemen. "Hij sprak haar via de telefoon. Rust in vrede lieverd, God hebbe je ziel, zei hij. Ik had de telefoon op speaker gezet terwijl ze stierf." Zorgen Sindsdien wil Al Sabagh terug naar Gaza om bij haar jongste dochter en man te zijn, maar dat mag niet van de Israëlische autoriteiten. En zo zitten er tientallen Gazanen vast in het ziekenhuis, allemaal met een soortgelijk verhaal. "Het gaat om 40 patiënten en 41 begeleiders. Ze lijden, omdat ze niet bij hun familie zijn. Omdat ze zich voortdurend zorgen over hen maken", zegt arts Fadi Atrash. "Veel patiënten zijn familieleden in Gaza verloren. Ze zijn hun huis verloren. Ze weten niet waar hun familieleden zijn omdat men steeds moet vluchten en er doden vallen. Mensen willen graag terug, maar dat is op dit moment niet mogelijk." De Gazanen die er vastzitten, mogen zich alleen begeven in het ziekenhuis of in een van de aangewezen hotels in de buurt. De 77-jarige Zeinab Abu Khalil kwam uit Gaza naar het ziekenhuis voor behandeling aan keelkanker. "Ik kwam hier samen met mijn dochter op een donderdag en dacht een week of misschien twee te blijven. Maar op zaterdag brak de oorlog uit en nu zit ik hier nog", zegt ze met een hese stem. Inmiddels zijn haar behandelingen afgerond, maar brengt ze haar dagen door in het ziekenhuis en op de hotelkamer. "Mijn kinderen, kleinkinderen, neven en nichten. Allemaal zijn ze gedood tijdens deze oorlog. Ik kan je niet zeggen hoeveel, we zijn de tel inmiddels kwijt", zegt ze terwijl de tranen over haar wangen rollen. De familieleden die nog wel in leven zijn, zwerven van de ene plek naar de andere omdat ze zich steeds moeten verplaatsen van het Israëlische leger. Ook Al Sabagh zegt dat haar gezin van plek naar plek moet. "Ze kunnen niet meer. Ze zijn vernederd en vermoeid. Mijn man zei tegen me dat hij niet meer kan leven zo. Hij zei dat hij elk moment hoopt op de dood." Ze maakt zich grote zorgen over haar gezin en is als de dood dat ze ook haar andere kind zal kwijtraken. "Mijn jongste is 7,5 jaar. God verhoede als er iets gebeurt, dan is het klaar. Dan ben ik er niet meer", zegt ze huilend. "Zonder de kinderen is er geen leven meer." Ook Abu Khalil wil zo snel mogelijk terug. "Al moet ik vanuit Oost-Jeruzalem lopend naar Gaza, ik wil terug en de aarde van Gaza kussen. Ik heb ook tegen de artsen hier gezegd dat als ik de kanker niet overleef, ik in Gaza begraven wil worden. Daar kom ik vandaan, dat is mijn thuis." Toch is het maar de vraag wanneer ze weer terug mogen naar Gaza, want zelfs met een bestand is dat niet gegarandeerd. "We hebben het geprobeerd tijdens een eerder staakt-het-vuren, maar dat is niet gelukt. Dus ook als er nu opnieuw een bestand komt, wil het niet zeggen dat ze dan weer terug naar Gaza mogen", zegt dokter Atrash. "Ik weet dat ze graag terug willen naar hun families, maar voorlopig is dat echt niet mogelijk."

Reacties

Laatste nieuws