cupure logo
vanvoormeteenhetnietbijaaniranisraël

Onderzoekers: erkenning en ondersteuning noodzakelijk voor 'afstandsmoeders'

Onderzoekers: erkenning en ondersteuning noodzakelijk voor 'afstandsmoeders'
Voor moeders die in de jaren vijftig tot en met tachtig hun pasgeboren baby's onvrijwillig afstonden, is het noodzakelijk dat zij erkenning en ondersteuning krijgen. Dat concludeert de commissie onderzoek Binnenlandse Afstand en Adoptie 1956-1984 (CBAA) in het rapport Schade door Schande. Zo beveelt de commissie aan om het thema op te nemen in de Canon van Nederland, waar belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van Nederland in staan. "Op die manier kunnen komende generaties via het onderwijs kennisnemen van deze geschiedenis en de diepgaande persoonlijke en maatschappelijke gevolgen die deze heeft gehad." Ook zouden de zogenoemde 'afstandsmoeders' hulp van deskundige hulpverleners en zorgmedewerkers moeten kunnen krijgen. En 'afstandskinderen' zouden moeten worden ondersteund bij het zoeken naar afstammingsinformatie. 'Ongehuwd moederschap onverantwoord' Geschat wordt dat 13.000 tot 14.000 ongehuwde vrouwen tussen 1956 tot 1984 onvrijwillig afstand deden van hun pasgeboren kind. Dit kwam door druk van onder meer instellingen en opvattingen over fatsoen. "Ongehuwd moederschap werd onverantwoord geacht en de overtuiging was dat het in het belang van het kind was om op te groeien in een gezin van een gehuwde vader en moeder", schrijven de onderzoekers. "Tragisch is dat sommige kinderen daardoor juist niet in een stabiele thuissituatie kwamen of veel langer dan men ook toen pedagogisch verantwoord vond in een tehuis werden opgevangen." Gezien als stoornis De druk om een kind 'af te staan' werd versterkt vanuit de psychiatrie. Ongehuwd zwanger zijn werd gezien als een stoornis, die verantwoord ouderschap onmogelijk maakte. Hoe zwangere vrouwen en meisjes zelf over hun zwangerschap en het moederschap dachten en zich daarover voelden, speelde nauwelijks een rol. Het 'probleem' moest snel worden opgelost. Onlangs oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat de Staat niet aansprakelijk kan worden gesteld voor het leed dat de moeders is aangedaan. De zaak die was aangespannen, was volgens het hof verjaard. Toch is de impact op het leven heel groot, voor de moeders maar ook voor de afstandskinderen en vaders. Ze ervaren psychische klachten, kampen met gevoelens van eenzaamheid en dragen dit hun leven lang met zich mee. De CBAA werd eind 2022 ingesteld door de minister van Justitie & Veiligheid. De commissie liet deelonderzoeken uitvoeren door het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG), kennisinstituut Atria en de Universiteit Maastricht. Ruim tweehonderd afstandskinderen, ongeveer vijftig afstandsmoeders, tien afstandsvaders, vijftien adoptieouders en twintig naasten deelden hun verhaal in het kader van dit onderzoek. In totaal vulden ruim 300 mensen een uitgebreide vragenlijst in met gesloten vragen en open vragen. Via een open loting werd een kleinere groep geselecteerd voor een diepte-interview. Tot slot zijn er ruim 50 mensen van de groep via hun persoonlijke levensverhaal geanalyseerd. De onderzoekers benadrukken dat ieder zijn verhaal eigen details en bijzonderheden kent. "Individuele ervaringen, herinneringen, en perspectieven op afstand en adoptie verschillen. Toch is er een rode draad te herkennen in wat respondenten in het onderzoek vertellen over de impact van de geschiedenis op hun leven."

Reacties

Laatste nieuws