cupure logo
vanmetvoorheteennietbijzijntrumpuit

Opgravingen begonnen bij massagraf voor baby's in Ierland

Opgravingen begonnen bij massagraf voor baby's in Ierland
In het West-Ierse plaatsje Tuam zijn onderzoekers begonnen met opgravingen in een massagraf. Op die plek liggen vermoedelijk de resten van honderden baby's en andere jonge kinderen. Tussen 1925 en 1961 stond hier het St Mary's Home, een opvangcentrum voor ongehuwde moeders. Het opvanghuis werd in opdracht van de lokale overheid gerund door de katholieke kloosterorde Zusters van Bon Secours. Elf jaar geleden kwam de plek in het nieuws door het werk van de lokale amateurhistoricus Catherine Corless, die in gemeente-archieven ontdekte dat er overlijdenscertificaten waren opgesteld voor 796 baby's en andere jonge kinderen die in het tehuis hadden gewoond. Ze kon geen bewijzen vinden dat de kinderen waren begraven. 'Significante hoeveelheden menselijke resten' Bij eerdere zoektochten werden "significante hoeveelheden menselijke resten" gevonden op de plek waar het centrum stond, reden om aan te nemen dat in ieder geval een deel van de overleden kinderen daar was gedumpt. De lichamen werden destijds gevonden in een ondergronds riool dat niet meer gebruikt werd. Nu wordt er gegraven in een speeltuin en een grasveld, vlak naast de plek waar St Mary's Home stond. Het onderzoek gaat naar verwachting zo'n twee jaar duren en wordt uitgevoerd door het Office of the Director of Authorised Intervention Tuam (ODAIT), een groep forensisch specialisten in dienst van de lokale overheid. Hun chef Daniel MacSweeney omschrijft het werk tegenover de BBC als "uniek en ongelofelijk complex". Eerdere onderzoekers hadden al vastgesteld dat de menselijke resten flink door elkaar gehusseld zijn, wat identificatie moeilijk maakt. Zondaars Alle gevonden menselijke resten zullen worden onderzocht op dna-materiaal, en zo mogelijk gekoppeld worden aan dat van familieleden, in de hoop ze te kunnen identificeren. De afgelopen jaren hebben pakweg tachtig nabestaanden van bewoners van het centrum vrijwillig dna-materiaal afgestaan. Correspondent Fleur Launspach over het tehuis: "Met de opgraving in Tuam komt een duister hoofdstuk uit het streng katholieke Ierland aan het licht. In zogenoemde moeder- en babyhuizen werden zwangere vrouwen vaak onder erbarmelijke omstandigheden opgesloten, buiten het zicht van de maatschappij totdat ze bevielen. Veel van deze vrouwen werden na de geboorte gescheiden van hun kinderen, die vaak in het geheim voor adoptie werden opgegeven door artsen of door de kerk. Deze vrouwen waren ongehuwd zwanger geworden. Het scheiden van moeders en kinderen was bedoeld om zogenaamd immoreel gedrag te ontmoedigen en te straffen. Ook vrouwen en meisjes die zwanger waren geworden door verkrachting of gedwongen prostitutie kwamen in de tehuizen terecht. Niet alleen in Tuam zijn ongemarkeerde graven gevonden. Verspreid over heel Ierland stonden tussen 1922 en 1998 moeder- en babyhuizen. Veel baby's (en ook moeders) overleefden de erbarmelijke omstandigheden in de tehuizen niet. Veel kinderen stierven door verwaarlozing en ondervoeding, nadat ze van hun moeders waren gescheiden. Ze werden slecht behandeld, omdat ze immers buiten het huwelijk geboren waren. In Ierland zijn meer dan 56.000 meisjes en vrouwen in moeder- en babyhuizen bevallen. Van ruim 9.000 kinderen is bekend dat ze het niet hebben overleefd. Veel van hun begraafplaatsen zijn nooit gevonden." De Bon Secours Sisters hebben enkele jaren geleden hun "diepste excuses" aangeboden voor de respectloze manier waarop de kinderen zijn begraven. Ze dragen nu ook ruim twee miljoen pond bij voor de kosten van de opgravingen. Nabestaanden rouwen nog steeds om het lot van de kinderen. "Nadat mijn moeder was weggestuurd uit het tehuis, heeft ze de nonnen nog vijf shilling per maand betaald voor de zorg voor mijn broertje", zo zegt Anna Corrigan tegen de BBC. Op overlijdenscertificaat van die jongen, John Dolan, staat dat hij in 1947 is overleden aan mazelen en geestesziekte. "Ik ben ervan overtuigd dat hij is overleden aan ondervoeding en verwaarlozing", zegt Corrigan. Met de nek aangekeken Vele van de pakweg 3400 kinderen van ongehuwde moeders die hun verblijf in het tehuis wel overleefd hebben, hebben daar hun hele leven last van gehad. PJ Haverty, die zijn eerste zes jaar in het tehuis doorbracht, vertelde eerder aan de BBC dat 'tehuiskinderen' zoals hij met de nek werden aangekeken door de rest van de maatschappij. Toen hij eindelijk bij pleegouders woonde en naar de basisschool ging moest hij tien minuten later beginnen dan de andere kinderen, en ook tien minuten later weer naar huis, om te voorkomen dat hij met andere kinderen zou praten. "Ook in de pauzes werden wij afgeschermd van de andere kinderen." Als tiener werd hij door andere jongeren gepest, vertelt hij. "Ik rende altijd naar huis en huilde mezelf in slaap. Op een gegeven moment overwoog ik mezelf van het leven te beroven."

Reacties

Laatste nieuws