cupure logo
vanhetvoormeteennietdoorirannaarbij

Te weinig schuilkelders in Arabische steden in Israël: ‘We voelen ons in de steek gelaten’

Te weinig schuilkelders in Arabische steden in Israël: ‘We voelen ons in de steek gelaten’
In veel Arabische steden en dorpen in Israël zijn vrijwel geen openbare schuilkelders. In de stad Tamra in het noorden zijn er zelfs geen. "We voelen ons in de steek gelaten", vertelt Hala Awad op de begrafenis van vier buurtbewoners. Zij werden afgelopen weekend gedood toen een Iraanse raket hun woning raakte. Uit de speakers van de moskee klinkt het gebed terwijl de kisten van moeder Manar Khatib, haar dochters Shada (20) en Hala (13) en nog een familielid met de naam Manar naar hun graven worden gedragen. Honderden mannen staan op de begraafplaats van de stad. De vrouwen kijken mee vanaf de daken en balkons. Op de achtergrond is de stad Haifa te zien. Dat was vermoedelijk het doelwit van Iran, vanwege het havengebied met industrie en militaire doelwitten. "De familie is super geliefd in de stad", vertelt een jongen. Vanachter zijn zonnebril verschijnen enkele tranen op z'n wang als hij spreekt. "Ze waren er altijd voor iedereen." Ook Awad staat met tranen in haar ogen. "Ik ben gebroken, zo gebroken. Het is een ramp, het waren zulke goede mensen, zo uniek." Geen openbare schuilkelders De inwoners van Tamra voelen zich niet goed beschermd tegen de Iraanse raketten. Er zijn namelijk geen openbare schuilkelders in de stad. "We worden gezien als tweederangsburgers", vertelt Awad. "Dat is voor iedereen duidelijk." Een kleine twee kilometer verderop staat het huis van de familie Khatib. De raket heeft de woning aan de achterkant geraakt. Vanuit het huis van de buren - ook flink beschadigd - is de raketinslag goed te zien. Het dak is deels ingestort, de ruiten liggen eruit en overal ligt puin. De buurman stapt de oprit op. Ook hij vertelt over het gebrek aan openbare schuilkelders. "Dit is een Arabische stad, daarom wil de regering niet investeren in publieke schuilkelders." De gemeentesecretaris Adel Khatib bevestigt dat er geen enkele gemeenschappelijke schuilkelder is gebouwd in Tamra. Het contrast met Joodse dorpen en steden is groot. Tamra heeft 37.000 inwoners en heeft dus geen publieke schuilkelders. Terwijl er in het Joodse dorp Mitzpe Aviv zo'n vijf kilometer verderop 13 schuilkelders zijn voor de 1100 inwoners. Op sociale media ging afgelopen week een video rond waarop te zien is hoe inwoners de raketten op Tamra toejuichen. Oproep aan de regering Volgens schattingen van de gemeente heeft zo'n veertig procent van de inwoners in Tamra wel een veilige kamer. Dat is een extra stevige ruimte, vaak met stalen luiken en deuren. Sinds de jaren 90 is het verplicht om in nieuwe woningen zo'n ruimte te laten bouwen. Maar daar is in Tamra weinig toezicht op vanwege de vele bureaucratie. De woning van de familie Khatib had wel een aantal van deze kamers, maar bij een directe raketinslag bieden ze niet voldoende bescherming. Volgens de gemeentesecretaris is Tamra niet de enige Arabische stad of dorp waar het gebrek aan openbare schuilplekken een probleem is. Het speelt volgens hem in vrijwel alle Arabische dorpen en steden. Hij roept de Israëlische regering op om meer te doen. "We moeten meer gaan samenwerken en de druk opvoeren om schuilkelders te bouwen. De overheid moet naar ons luisteren, ons begrijpen en weten wat onze behoeften zijn." Meerdere Israëlische maatschappelijke organisaties hebben de regering en het leger deze week opgeroepen om dringend de bescherming van de Arabische gemeenschappen te verbeteren. De organisaties noemen Tamra als voorbeeld waar helemaal geen openbare bunker is, terwijl in andere Arabische steden en dorpen slechts een handvol schuilkelders beschikbaar zijn. Uit een onderzoek van een organisatie die de overheid controleert, kwam enkele jaren geleden naar voren dat 26 procent van de Israëlische burgers, inclusief Arabieren, geen veilig onderkomen heeft. Dat betekent geen toegang tot een veilige kamer of een schuilkelder. In niet-Joodse gemeenschappen was dit percentage bijna dubbel zo veel: 46,5 procent. 'Als we geraakt worden, dan samen' De begrafenis is inmiddels ten einde, de kisten van de familie Khatib zijn inmiddels verdwenen in de grond. De angst onder de inwoners is groot, want ze beseffen maar al te goed hoe kwetsbaar hun stad is voor inkomende raketten. Toch denkt vrijwel niemand eraan om te vertrekken. "Ik kan mijn ouders niet achterlaten", vertelt Hala Awad vastberaden. "We hebben elkaar nodig. Als we worden geraakt door een raket, dan worden we samen geraakt. Ik laat mijn familie niet achter."

Reacties

Laatste nieuws