cupure logo
vanvoorbijmetniethettegenjaarnaarnieuwe

België viert 80ste verjaardag Merckx, nog steeds de enige echte 'kannibaal'

Terwijl Tadej Pogacar, volgens velen de nieuwe 'kannibaal', deze zomer aast op zijn vierde Tour de France-zege wordt de enige echte 'kannibaal' vandaag in het zonnetje gezet: wielerlegende Eddy Merckx is 80 jaar geworden. Leuk die vergelijking, begrijpelijk ook, maar volgens de Belgische wielerjournalist Michel Wuyts kan de 26-jarige Pogacar nog niet aan "wielergod" Merckx tippen: "Ik wens Pogacar goede moed. Hij is nog niet eens halfweg, maar hij heeft wel de trekken van Merckx: uitzonderlijk gulzig." Feestweek Wuyts, schrijver van talloze wielerboeken en commentator, spreekt niet van een feestdag, maar een feestweek. België eert het fenomeen dat vijf keer de Tour de France won, vijf keer de Giro d'Italia, eenmaal de Ronde van Spanje, drie keer wereldkampioen werd en tal van klassiekers op zijn naam schreef. "Hij is ontvangen bij de koning, alle media besteden aandacht aan hem en voor het eerst in mijn leven - ik word binnenkort 70 - heb ik Eddy Merckx omhelsd, stel je dat eens voor", zegt de bewonderaar Wuyts. "Onze wiegjes stonden acht kilometer van elkaar. Merckx kwam in mijn leven toen ik 7 was en hij wereldkampioen werd bij de amateurs. Je ziet: dat is een winnaar en dan word je fan. Het is zo'n heerlijk gevoel als je elke keer met de verwachting opstaat dat 'God' gaat winnen en dat ook doet. Merckx heeft in grote mate mijn kinderlijk geluk bepaald." Ook Johny Vansevenant kun je gerust gefascineerd door Merckx noemen. De Belgische journalist schreef al vijf boeken over hem en heeft nu 'Eddy Merckx - De Ultieme Biografie' uitgebracht. Vooral Merckx' Tourzege uit 1969 met bijna achttien minuten voorsprong op nummer twee, maakte diepe indruk op de toen 11-jarige Vansevenant: "Merckx is de ultieme Belg. Hij heeft prestaties geleverd die nog nooit zijn nagevolgd." De maniakale, niet te stillen honger naar succes van Merckx is volgens Vansevenent terug te voeren naar diens jeugd. "Zijn ouders runden een kruidenierswinkeltje en hadden weinig tijd voor hun hyperactieve zoon die ze maar moeilijk onder controle kregen." "Hij heeft veel klappen van zijn strenge vader gehad, die hem liet voelen: jij bent nergens goed voor. Zijn moeder vond koersen veel te gevaarlijk. Eddy kon goed leren, maar wilde fietsen. Uiteindelijk heeft hij zijn ouders kunnen overtuigen, maar daardoor had hij ook een moreel contract met hen en mocht hij niet falen." Uitzonderlijk fysiek talent Daarnaast had Merckx het geluk dat hij over een uitzonderlijk fysiek talent voor wielrennen beschikte. Vansevenant: "Uit onderzoek is gebleken dat zijn lichaam meer rode bloedlichaampjes aanmaakte, dat hij een grotere longinhoud had dan gemiddeld, een groter hart en melkzuur veel sneller uit zijn spieren verdween, waardoor hij continue kon aanvallen." Dat alles vertaalde zich in een erelijst waar na hem nog geen wielrenner aan heeft kunnen tippen. Toch heeft de veelvraat Merckx ook een andere kant. Eentje die de Nederlandse wielrenner Kees Bal (73) leerde kennen toen ze in 1977 en 1978 ploeggenoten waren bij eerst Molteni en daarna Fiat. Volgens Bal, die Merck in 1974 versloeg in de Ronde van Vlaanderen toen alle favorieten naar de Belg loerden en hij profiteerde, was zijn voormalige ploeggenoot een timide man die alle aandacht voor hem lastig vond. "Niet alleen in België, maar over de hele wereld stond hij in de belangstelling. Daar heeft hij altijd moeite mee gehad." "En hij twijfelde aan alles", zegt Bal. "Ondanks het feit dat hij ver boven de rest uitstak, was hij altijd bezig met zijn materiaal en alles eromheen dat verbeterd kon worden. Ja, zelfs de grote Eddy Merckx was onzeker over de prestaties die hij elke keer toch maar weer moest gaan leveren." Vansevenant beaamt dat: "Net voor een wedstrijd was hij niet te doen, maakte hij zich zorgen, was hij bang dat hij losgereden zou worden. Om dat te compenseren ging hij vaak vroeg in de aanval en reed hij iedereen naar huis." Pogacar als opvolger En daarmee zijn we terug bij de man die door veel wielerkenners als de nieuwe Merckx wordt gezien, want ook Pogacar draait zijn hand er niet voor om om de concurrentie vroeg aan te aanvallen. Vansevenant: "Merckx vindt Pogacar zijn echte opvolger. Die is dankbaar dat hij niet alleen de grote ronden rijdt, maar wil ook schitteren in eendagskoersen, net als Merckx." Rest de vraag of Merckx de grootste aller tijden is. Over die vraag hoeft Wuyts niet lang na te denken: "Ja, dat is hij. Ik denk dat ik het niet meer zal meemaken dat er een betere komt tijdens mijn leven."

Reacties

Vergelijkbaar nieuws

Sportnieuws