cupure logo
voorvanmethetnaarbijzijneentegenaan

Na 25 jaar zonder NBA-finale weet Pacers-icoon Rik Smits: 'Zijn graag de underdog'

Na een rondje op zijn crossmotor door het heuvellandschap gaat Rik Smits er vanavond eens goed voor zitten. De voormalig Nederlandse topbasketballer is verheugd dat Indiana Pacers, waar hij eind vorige eeuw furore maakte, eindelijk weer in de NBA Finals staat. "25 jaar, het heeft even geduurd", zucht Smits (58) door de telefoon vanuit zijn zomerhuis in de staat New York. De 'Dunkin' Dutchman' was in 2000 de grote man onder de basket bij de Pacers, toen voor het eerst en - tot dit jaar - voor het laatst de afvaardiging van de Eastern Conference in de grote finale van de NBA. De Pacers, met de ingetogen Smits en boegbeeld Reggie Miller, verloren de Finals destijds van Los Angeles Lakers. Het sterrenensemble met Kobe Bryant en Shaquille O'Neil veroverde de zoveelste titel voor LA. Indiana wacht sinds de toetreding tot de NBA in 1976 nog altijd op een eerste kampioenschap. "Net als 25 jaar geleden zijn we zeker niet de favoriet", zegt de 2.24 meter lange geboren Eindhovenaar in aanloop naar de best-of-seven-serie tegen Oklahoma City Thunder. "Ze schatten de kansen hier in als 85-15. Maar, underdog zijn ligt ons goed. Het past wel bij Indiana." De staat Indiana ligt in het Midwesten en valt onder de denigrerende verzamelnaam Flyover country, het gebied waar Amerikanen uit de grote steden alleen iets van zien vanuit het vliegtuig van oost naar west en andersom. Smits daarentegen was maar wat blij toen hij in 1988 juist door het NBA-team uit Indiana werd gekozen. De rust van het wonen aan de rand van speelstad Indianapolis beviel hem uitstekend. Met grote steden als New York City of Los Angeles en bijhorende poespas, faam en drukte had en heeft hij weinig. In Indiana merkte hij hoe groots basketbal beleefd kan worden, de staat is er beroemd om. "In 49 states it's just basketball, but this is Indiana!", zei Pacers-coach Rick Carlisle toen de Pacers zich plaatsten voor de Finals. Het is een gevleugelde uitspraak bij de Pacers, vertelt Smits. "Zo wordt het echt beleefd, niemand geeft zo veel om basketbal als de mensen in Indiana. Vroeger was het ook echt zichtbaar. Toen ik er kwam, had echt elk huis of boerderij een basketbalring voor de deur. Alle kinderen begonnen ermee en elke school wilde de beste zijn." "Dat is allemaal minder nu. Het is ook een andere tijd. Maar zeker, de mensen leven echt mee met de Pacers. Daarom is het mooi dat er nu weer succes is." Het succes komt door een spelersgroep die op volle toeren over het veld gaat. De Pacers behoren, net als Finals-opponent Oklahoma City, tot de snelst spelende teams in de NBA. Een aanval is geregeld in een paar seconden voorbij. "Dat maakt het leuk om naar te kijken. Veel actie", zegt Smits, die nauwelijks een wedstrijd mist van zijn geliefde team, "daar komt niet zomaar iets tussen". Foto's in de kleedkamergang De toppers van nu, zoals Pacers-point guard en olympisch kampioen Tyrese Haliburton, waren nog maar net of niet eens geboren toen Smits hen voorging als NBA-finalist. "Oh, maar ze kennen mij nog wel, hoor. De foto's hangen overal in de gang, ze zien mijn hoofd zo vaak. Als ik een wedstrijd bezoek, loop ik soms even door die gang bij de kleedkamers, voor de wedstrijd. Dan begroeten ze mij wel, en vragen hoe het gaat. Ik wens ze succes. Veel meer is het niet, maar toch is het leuk. Het laat me weer denken aan toen ik speelde." Smits heeft het volste vertrouwen in de Pacers onder leiding van coach Rick Carlisle. De 65-jarige Carlisle werd al eens kampioen met Dallas Mavericks (2011) en was assistent-coach van de Pacers toen Smits er nog speelde. "Rick heeft het team verdedigend flinke stappen laten zetten. Dat is dit seizoen doorslaggevend geweest. Ik heb al lang geen contact met hem gehad, maar hij heeft laatst om mijn nummer gevraagd bij mijn dochter Jasmine, die werkt in de Pacers-organisatie." "Een berichtje heeft hij nog niet gestuurd, hij is druk. Ik reken er voorlopig niet op. Zijn zomer wordt niet rustig, de coach van de kampioen krijgt het druk." Of Smits bij de Finals op de tribune zit, zoals hij de laatste jaren regelmatig doet, weet hij nog niet. "Ik zal in ieder geval alles kijken, dat is zeker. Verder ben ik altijd wel bezig met mijn motoren en mountainbike. Rondjes maken of lekker klussen aan de machines. Geen stress, dat is het belangrijkste."

Reacties

Sportnieuws