cupure logo
vanvoorhetmetnietnaareenverstappenaanbij

Sportpsycholoog enthousiast over trials bij NK zwemmen: 'Gaat volkomen tegen tijdgeest in'

Een mooi experiment, noemt hij het. Gewaagd en gedurfd. Dat vooral. Beroepshalve volgt sportpsycholoog Jan Sleijfer met meer dan gemiddelde belangstelling de nationale kampioenschappen zwemmen in Amersfoort. Een vierdaagse waar 'trials' uitmaken wie over zes weken op het startblok verschijnen bij de WK langebaan in Singapore. In de Amerena van Amersfoort in de finales voldoen aan de richttijd om een retourtje Azië te bemachtigen, zonder uitzicht op herkansing. Het klinkt Sleijfer als muziek in de oren. "Presteren als het moet. Dat is de essentie van topsport." Het idee van selecteren op één moment komt uit de koker van Jacco Verhaeren, als Performance Strateeg Topzwemmen verbonden aan de KNZB. Hij zag in zijn jaren als technisch directeur van Swimming Australia en de Franse zwembond waar die methode van trials, mits juist gepland, in kan resulteren. 'Eén kans maakt je sneller' "Bewust heb ik er destijds, net als nu in Nederland, voor gekozen om vijf weken voor een groot titeltoernooi te selecteren. Statistisch is namelijk bewezen dat hoe dichter op een WK of Olympische Spelen je selecteert, hoe groter de zogeheten conversie is", vertelt Verhaeren. "Met andere woorden: wie maar één kans krijgt om tijdens trials een richttijd te zwemmen, is tijdens het daaropvolgende titeltoernooi vaak nóg sneller." Sleijfer: "Als sportpsycholoog vind ik het mooi dat Verhaeren de durf heeft om dit in te voeren. Alleen al omdat dit totaal niet in de huidige tijdgeest past. In het onderwijs is men bezig om Cito-toetsen af te schaffen, omdat het momentopnamen zijn die piekbelasting geven. Kinderen moeten tot een bepaalde leeftijd op het sportveld vooral spelen, waarbij het niet gaat om winnen. Dat is een algemene trend. Competitie is in Nederland een vies woord geworden." "Pieken en excelleren, dat mag bijna niet meer in onze maatschappij. Het is steeds minder geaccepteerd om mensen keihard af te rekenen op resultaten. Over het hele jaar progressie tonen is voldoende om iemand te selecteren. Polderen is nu eenmaal de norm." Verhaeren is enthousiast, ziet de auteur van het boek Mindboxing. Nu de zwemmers nog. "Ik ben vooral benieuwd hoe die reageren nu ze voor het eerst met zo'n meedogenloze selectie worden geconfronteerd." "Het gevoel van 'nu of nooit' doet iets met een sporter, zowel mentaal als fysiek. Je gaat jezelf druk opleggen en daarmee onbewust twijfels creëren. Ben ik er wel klaar voor? Is het niet te vroeg om nu al te pieken? Hoe sterk zijn mijn tegenstanders? Hoe harder je zulke gedachten probeert uit te bannen, hoe sterker ze in je opkomen. Er komen angsten boven die je niet hebt wanneer je weet dat je nog een tweede of derde kans krijgt." Verhaeren voegt daaraan toe: "Het aspect 'eerlijkheid' speelt daarnaast ook een belangrijke rol. Iedereen zwemt in hetzelfde bad onder dezelfde omstandigheden, in een relevante race tegen directe tegenstanders." "De routine wordt doorbroken. Alle houvast en structuur valt weg. Dat kost energie en levert spanning op", zegt Sleijfer. "Deze situatie maakt een sporter gejaagder. Door de spanning stromen de adrenaline en cortisol de hele dag door het lichaam", vervolgt de auteur van het boek Mindboxing, die olympische sporters begeleidt en jarenlang autocoureur Rinus 'Veekay' van Kalmthout terzijde stond. "In de sportpsychologie spreken we over drie batterijen die ervoor zorgen dat iemand tot een topprestatie in staat is: denkkracht, gevoelskracht en lichaamskracht. Als je niet oppast zijn die batterijen al helemaal leeg voordat het startschot klinkt." "Ik vind het mooi, zo'n keihard systeem. Voer de druk maar op. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd. Topsport is bovendien een momentopname. Straks op de WK is het niet anders. Eén seconde verslappen en je kunt die medaille vergeten." Retorische vraag: "Is er een betere manier dan dit om te strijden voor een WK-ticket? De beste wint en wordt daarvoor beloond. Klaar. Dat is toch veel mooier dan na afloop eindeloos vergaderen of rechtszaken voeren over de consequenties van een uitslag?" Garantie voor succes is selecteren volgens trials niet, waarschuwt Sleijfer. "Er zullen altijd sporters zijn die zich plaatsen voor een WK en daar vervolgens bezwijken onder de druk. Presteren onder extreme hoogspanning is nu eenmaal niet te trainen." "Wat ik goed vind, is dat er over de opzet is nagedacht. Er is bewust gekozen voor een heel korte periode tussen dit selectiemoment en de wereldkampioenschappen. Daarmee verklein je de kans dat er zich tussen die twee toernooien variabelen voordoen die het leveren van een prestatie op de WK negatief beïnvloeden." "Ik geloof wel degelijk in deze selectievorm. Wanneer je deze methode een aantal jaar doorvoert, zal de groep die tijdens trials verlamt door de spanning en zich daardoor niet kwalificeert voor een titeltoernooi vanzelf steeds kleiner worden. Op de lange termijn gaat dit zijn vruchten afwerpen. Al zul je daarvoor wel geduld moeten betrachten." 'Meest succesvolle land door trials' Verhaeren staaft dat met cijfers uit zijn tijd als technisch directeur. "In Australië zijn we, door de trials vijf weken voor grote toernooien te organiseren in plaats van de destijds gebruikelijke dertien, van een conversie van 30 procent naar meer dan 80 procent gegaan. Meer dan de helft van je ploeg levert de beste prestatie van het seizoen op het toernooi waar het om gaat." "In Frankrijk waren we tijdens de Olympische Spelen van Parijs in de breedte dankzij deze manier van selecteren het meest succesvolle land." Tegen weerstand is Verhaeren nog niet aangelopen. "Iedereen weet waar hij of zij aan toe is. Ben je ziek of geblesseerd? Dan is dat jammer. Op de Olympische Spelen wordt de wedstrijd ook niet verplaatst als je op dat moment ergens mee kampt. Fit blijven is een belangrijk onderdeel van het bedrijven van topsport." Sleijfer ziet ook veel voordelen voor het mentale gedeelte van topsport. "Door het systeem van trials zullen atleten op termijn inzien dat het belangrijk is om ook het mentale aspect van het bedrijven van topsport te trainen. Iets wat nog altijd niet door iedereen belangrijk wordt geacht." Met een knipoog prekend voor eigen parochie: "Misschien wordt na deze trials eindelijk het taboe doorbroken dat nog altijd rond sportpsychologie hangt. Want je bent niet gek als je mentale hulp zoekt om beter te presteren. Je bent pas gek als je dat niet doet."

Reacties

Sportnieuws