cupure logo
vanvoorbijhetnaarmetverstappenvitesseeenniet

Etappe 18: Op Col de la Loze had Pogacar zijn grootste inzinking in de Tour

Etappe 18: Op Col de la Loze had Pogacar zijn grootste inzinking in de Tour
De inzinkingen van Tadej Pogacar zijn op één hand te tellen. Maar als hij eenmaal instort, dan is het ook echt serieus. Op de Col de la Loze, waar vandaag de finish ligt, kende hij de grootste inzinking uit zijn carrière. Met zijn shirt opengeritst worstelde de Sloveen zich in 2023 een weg omhoog op de 28 kilometer lange Alpenreus die naar 2.300 meter hoogte gaat. Hij verloor uiteindelijk zes minuten op zijn grote concurrent Jonas Vingegaard en sprak in zijn teamradio luid en duidelijk de memorabele woorden: "I'm gone. I'm dead." Het verhaal achter die dag begint bij een valpartij in Luik-Bastenaken-Luik en draait via een veelzeggende koortslip uit op de pijnlijke inzinking. Tot nu toe de laatste uit zijn carrière. Valpartij De voorbereiding van Pogacar was door die val in Luik gebrekkig. Hij brak meerdere botjes in zijn hand en pols en miste veel trainingsarbeid. Via de Sloveense kampioenschappen ging hij naar de Tour. Vingegaard kende op zijn beurt juist een vlekkeloos voorjaar. Pogacar was dat jaar gebrand op revanche in de Tour de France. Na een tactisch hoogstandje brak Vingegaard Pogacar een jaar eerder namelijk op de Col du Granon, waarna de Deen voor het eerst de Tour won. In 2023 presteerden ze twee weken lang op hetzelfde niveau. In de eerste twee bergritten reed Vingegaard een keer weg bij de Sloveen, en vice versa. Er ontstond een secondespel, waarin Pogacar via bonificatiesprintjes en explosieve aanvallen steeds iets dichterbij kwam. Op de tweede rustdag had Vingegaard het geel, met een voorsprong van 10 seconden op Pogacar. Instorting Maar in de derde week stortte Pogacar helemaal in. Hij kreeg een koortslip, wat een teken is van een verzwakt immuunsysteem, en verloor in de tijdrit naar Combloux al anderhalve minuut op zijn concurrent. De grootste klap kwam een dag later op de Col de la Loze. Pogacar ritste al vroeg op de klim zijn shirtje open, zakte naar achter in de groep en loste met gebogen hoofd. "I'm gone. I'm dead", zei hij. Zijn ploeggenoot Marc Soler week geen moment van zijn zijde, en ze kwamen na een lijdensweg als 21ste en 22ste over de finish in Courchevel, achter vroege vluchters en klassementsmannen van de tweede lijn. De Tour had hij verloren, net als in 2022 werd hij tweede. Daaropvolgend: zijn meest dominante seizoen ooit in 2024, met soevereine zeges in Giro en Tour en zes etappezeges in allebei die grote rondes. Op het WK in Zürich veroverde hij ook nog de wereldtitel na een aanval van 100 kilometer. Amstel Gold Race Eigenlijk is er maar één slechte dag aan te wijzen van Pogacar sinds die ene inzinking op de Col de la Loze, de Amstel Gold Race van 2025. Dat een slechte dag noemen, heeft iets heel vreemds. De Sloveen werd namelijk tweede nadat hij de sprint verloor van Mattias Skjelmose. Hij probeerde echter solo weg te rijden in die klassieker, maar werd teruggepakt door Skjelmose en Remco Evenepoel. Pogacar is zo goed, dat dat al telt als een slechte dag. Het zou voor Pogacar vervelend zijn om juist vandaag opnieuw een slechte dag te hebben. Buiten het feit dat de etappe finisht op de Col de la Loze, rijden de renners ook over de Col du Glandon én, alsof dat niet genoeg was, de loodzware Col de la Madeleine. Alle drie van buitencategorie. Vingegaard zal ongetwijfeld hopen op een nieuwe inzinking van Pogacar, nadat hij hem op de Mont Ventoux al meermaals bestookte. Toen gaf Pogacar geen krimp. Of dat vandaag wel gebeurt, zal de etappe uitwijzen.

Reacties

Sportnieuws